บทที่ 240 75.4 กลับมาเพื่อรัก

“น้ำ...” น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยขึ้นมา น้ำเสียงที่หานไท่หยางคุ้นหูอย่างยิ่ง

“เสด็จพ่อ นั่นเสียงของเสด็จแม่พะยะค่ะ” อาเป่ารีบคลานจากตักของบิดาไปหามารดา เด็กน้อยมองอย่างมีความหวังว่าบ๊ะจ่างจะพาให้เขาพบมารดาอีกครั้ง

“เสี่ยวซี...” หานไท่หยางเอ่ยเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นรัวราวกับกลองรบ เมื่อเห็นริมฝีปากของน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ